به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون اخبار ویژه خود نوشت: روزنامه سازندگی از قول حسین مرعشی نوشت: ما در عرصه کارآمدی دچار ضعف‌هایی هستیم که باید این ضعف‌ها را جبران کنیم. مسئله اصلی مردم این است که به‌دلیل ناکارآمدی دولت و حکومت، مشکلات اقتصادی آنها تشدید شده است. ظرفیت‌های اشتغال پایین آمده و تورم بالا رفته و شرایط رکود تورمی کمر طبقات متوسط و رو به پایین جامعه را شکسته است.

وی می‌افزاید: ما باید به‌دنبال دولتی فراگیر باشیم؛ دولتی غیرسیاسی و فن‌گرا. ما باید بتوانیم در دولت آینده هرچه تجربه و تخصص مدیریتی در کشور وجود دارد اعم از اصولگرا و اصلاح‌طلب و غیرسیاسی را به میدان بیاوریم تا از میان آنها پاک‌ترین و متخصص‌ترین و جامع‌ترین افراد را در دولت جمع کنیم. در مواجهه با این موضوع برخی بلافاصله می‌پرسند آیا معنای این ایده‌ این است که اصلاح‌طلبان باید با یک گزینه نیابتی یا با ائتلاف با اصولگرایان در انتخابات حاضر شوند؟ پاسخ من این است که باید ببینیم چه مقدوراتی داریم و ببینیم چه کسی می‌تواند بار بیشتری از دوش مردم ایران بردارد. ما نه اصالت را به نیروهای اصلاح‌طلب می‌دهیم و نه به نیروهای نیابتی. ما در بعضی مقاطع بر اصلاح‌طلبان متمرکز شده‌ایم و اشتباه کرده‌ایم؛ مثل انتخابات ۸۴ که اشتباه بزرگی کردیم و آن‌قدر کاندیدای اصلاح‌طلب در صحنه داشتیم که کشور را به آقای احمدی‌نژاد تحویل دادیم؛ و در مقاطعی هم بر موضوع کاندیدای نیابتی متمرکز شدیم و در انتخاب خودمان با دقت عمل نکردیم. یعنی کسانی را انتخاب کردیم که توان تحقق انتظارات ما را نداشتند نکته دیگر اینکه با وجود همه اینها اما در هیچ مقطعی حاضر نشدیم به مردم بگوییم اشتباه کردیم. به هر حال در جایی که اشتباه کردیم باید از مردم عذرخواهی کنیم.

مرعشی گفت: هرکسی که آماده باشد خودش را فدای ملت کند اعم از اصلاح‌طلب یا اصولگرا یا شخصیتی غیرسیاسی می‌تواند مورد توجه ما قرار بگیرد. می‌خواهم تاکید کنم که امروز ایران، فدایی لازم داد. ایران در شرایط فعلی دیپلمات متکبر خودخواه حراف و اهل کشمکش لازم ندارد.

وی همچنین می‌گوید: در حوزه مسائل بین‌المللی باید حتما به این سمت برویم که روابط سیاسی خودمان را بهتر کنیم. ما نه می‌توانیم تسلیم آمریکا شویم و نه لازم است درگیر با آمریکا باشیم. ما باید روابطمان با آمریکا را از موضع عزت و مصلحت مدیریت کنیم. باید بتوانیم بعد از انتخابات روابط مدیریت‌شده‌ای با آمریکایی‌ها برقرار کنیم.

مرعشی این را هم گفته که سال ۹۲ به خاطر ردصلاحیت هاشمی مجبور شدند بین عارف و روحانی، روحانی را انتخاب کنند اما اشتباه‌شان این بود که در نوبت اول، بدون پیش‌نویس از او حمایت کردند.

مغالطه مرعشی در شریک کردن نظام با ناکارآمدی دولت در حالی است که دولت در برخی موضوعات مهم، خلاف سیاست‌های کلی نظام حرکت کرده است. از جمله علل این تخطی هم، تاثیرپذیری از افراطیون مدعی اصلاحات بوده است. به عبارت دیگر که شریک همه قصور و تقصیرهای دولت، اصلاح‌طلبان هستند و نه نظام که دولت را از خطاهای فاحش برحذر می‌داشت.

نکته دوم اینکه ادعای دولت فراگیر، نقشه فریب سوخته‌ای است که توسط کارگزاران در سال‌های ۹۲، ۹۴ و ۹۶ اجرا شد و آنها از این طریق - به تعبیر کرباسچی - توانستند از برخی اصولگرایان مثل ناطق‌نوری و لاریجانی سربازگیری کنند. نتیجه چنان رفتار کلاهبردارانه‌ای هم در قالب خسارت‌های بزرگ اقتصادی و سیاسی و دیپلماتیک قابل رویت است.

اما در موضوع آمریکا، صرف نظر از لفاظی و بازی با کلمات، امثال آقای مرعشی باید بگویند که مدل ادعایی‌شان در عمل یعنی چه!؟ این لفاظی‌ها اگر برای قبل از سال ۹۴ و انعقاد برجام و اعتماد به آمریکا خریدار داشت، اکنون فاقد مشتری است. طیف مدعی اصلاحات با همین ادعای مدیریت روابط با آمریکا، آدرس مذاکره و توافق و واگذاری امتیاز را دادند و عهدشکنی‌های پیاپی را در همان دولت اوباما و سپس ترامپ تجربه کردند. آنها اکنون باید به جای نسخه‌پیچی دوباره، به مردم حساب پس بدهند و این، راز سردرگمی بزرگ است که آقای مرعشی اذعان می‌کند. حرف‌های مرعشی، مانند کاست ده‌ها بار پخش شده‌ای است که پس از به انتها رسیدن، دوباره به ابتدا برمی‌گردد و از نو تکرار می‌کند.